System porozumiewania się ludzi zmieniał się nieustannie od milionów lat. Począwszy od ludzi pierwotnych, którzy nie znali porozumiewania się za pomocą słów, gdyż sztuka używania języka w procesie komunikacji rozwinęła się wiele tysięcy, a może nawet milionów lat później. Wówczas nadawanie i odbieranie komunikatów w formie językowej nie było możliwe. Porozumiewano się więc za pomocą pomruków, gestów, mimiki twarzy, wydawania nieskoordynowanych dźwięków głosowych, czy odgłosów płynących ze stukania. Każdy sposób porozumienia był dobry, gdyż ludzie żyli w gromadach, prowadząc koczowniczy tryb życia. I nierzadko konieczne było przekazanie na odległość jakiejś informacji innym członkom gromady. Z biegiem tysiącleci doskonalił się system porozumiewawczy pomiędzy ludźmi. Człowiek pierwotny żył z tego co zebrał lub upolował. W celu zdobycia pożywienia czasem oddalał się od gromady i jaskini. Polowanie na grubego zwierza także nie było łatwe i wymagało współpracy wszystkich członków gromady. I dlatego konieczne było znalezienie sposobu komunikowania się na odległość, by móc przekazywać sobie niezbędne komunikaty dotyczące współpracy przy polowaniu. I w ten sposób pierwsi ludzie zamieszkujący prawdopodobnie teren Afryki wynaleźli wiele sygnałów dźwiękowych, które znacznie ułatwiły im życie. Jednym z pierwszych sposobów było rytmiczne wybijanie dźwięków na kamieniach, a z biegiem lat na bębnach. Człowiek nieustannie poszukiwał i eksperymentował. W wyniku tego zauważył, że możliwe jest wydawanie dźwięków przy pomocy ust. Było to tak zwane gwizdanie. Do dziś pogwizdujemy tym sposobem. Potrafimy także gwizdać na palcach. Nie posiadający tej sztuki zastanawiają się czasem, jak gwizdać na palcach ? A to wcale nie jest trudna sztuka. Wystarczy tylko opanować układ palców i sposób wdmuchiwania powietrza. Bo taki wysoki dźwięk, czyli gwizd powstaje na wskutek szybkiego przepływu powietrza przez wąski otwór. Najprościej mówiąc ludzki gwizd powstaje poprzez wydmuchiwanie lub wdmuchiwanie powietrza przez usta. Następuje to w ten sposób, że powietrze jest hamowane przez język, zęby, wargi lub palce w celu wytworzenia drgań. Natomiast jama ustna pełni rolę pudła rezonansowego zwiększając natężenie wyjściowego dźwięku. Gwizdać możemy na różne sposoby. Nie tylko przy pomocy ust, czy palców. Ale także przy pomocy na przykład trawy, czy źdźbła młodego zboża. Albo po prostu przy pomocy gwizdka. Przy czym na trawie, czy młodym zbożu pogwizdujemy głównie dla zabawy. Dźwięk taki jest dość cichy, ale zabawny. Dlatego często chwalimy się taką umiejętnością na przykład przed swoimi dziećmi podczas wiosennej wycieczki. Gwizdanie przy pomocy ust służy innemu celowi. Przede wszystkim rozrywkowemu. Pogwizdujemy melodyjnie np. podczas golenia, podczas wykonywania jakiejś pracy, czy podczas zbierania grzybów, itd. Natomiast gwizdanie na palcach służy zazwyczaj przekazaniu jakiejś krótkiej informacji. I stosujemy go w celu np. zwrócenia czyjejś uwagi. Natomiast używanie takiego narzędzia, jakim jest gwizdek związane jest z konkretną działalnością. I tak na przykład używa go sędzia na boisku, treser zwierząt, itd.
